Sundimi i Ballkanit për kontrollin e gazsjellësve

Nga një kooperim mes Rinascita-s dhe Etleboro-s, lind portali i Rinascitabalcanica dhe e përjavshmja Evropa Nacija,që krijojnë të parën media për t'i treguar Europës atë cfarë ndodh vërtetë në Ballkan. Rilindja e Ballkanit lind kështu nga një rrjet kontaktesh e korripondentësh të pranishëm në të gjithë rajonin ballkanik, me qëllim që t'i japi jetë një network informacioni të pavarur.Në vijim, po ju publikojmë një artikull të marrë faqja e Rinascitabalcanica.com.

Lajmërohet nga Komisioni Europian prioriteti i gazjellësit NABUCCO si projekt për planin e zhvillimit energjitik europian, që do ketë si synim bashkimin e rrjetit të gazsjellësve e naftësjellësve nga Turqia, tek Europa veri-lindore. Për të garantuar sigurinë e furnizimit energjitik, Europa kërkon kështu t'a shtrijë gjithnjë e më shumë tregun e vetëm europian nëpër shtete që duhet të garantojnë kalimin e apo furnizimin me energji.

Komisioni europian ka sinjalizuar dje katër projektet prioritare për planin e zhvillimit energjitik europian, duke emëruar kështu komisionerët e mbikqyrjes që duhet të monitorojnë realizimin e projekteve. Në rradhë të parë gazsjellësi NABUCCO, për të bashkuar kështu rrjetin e gazsjellësve e naftasjellësve të Turqisë, për në Europën veri-lindore, pastaj dhe projektin e ndërlidhjes së rrjeteve elektrike me tension të lartë të Francës e Spanjës, lidhjet me stacionet eolitike off-shore të Balltikut dhe të Deti të Veriut, si dhe lidhja e rrjeteve elektrike të Gjermanisë, Polonisë e Lituanisë. Synimi primar është që Bashkimi Europian ka ndër mend t'ia arrijë është pikërisht ai krijimit të rrjetit energjitik të brendshëm të ndërlidhur me atë të vendeve fornizuese, duke lidhur kështu Lindjen me Perëndimin nën një treg të vetëm. Nëse nga njëra anë kërkohet përforcimi i sigurisë së furnizimit energjitik dhe ndërlidhjet me rrjetet e BE, nga tjetra do të zgjerohet gjithnjë e më shumë tregu i vetëm europian në Shtetet që do garantojnë kalimin e dhe furnizimin me energji. Në fakt, jo rastësisht, po asistojmë në një politikë europiane gjithnjë e më të tendosur për shtrirjen e hyrjen e Vendeve të reja, shpesh edhe duke u diktuar qeverive të përshpejtojnë rrugën drejt Europës.
Ajo çka po ndodh në Ballkan është një shembull i dukshëm, përsa i përket shteteve të cilat brenda dhjetë vitesh kanë kaluar nga një situatë e pasigurt dhe e shkatërruar si pasojë e luftës, një ndër të cilat vetë Europa i ka kërkuar të hyjë në tregun e vetëm dhe të respektojë, sa më shpejt të jetë e mundur, parametrat e Maastricht. Sllovenia e ka përfunduar tashmë rrugën e saj, duke u bërë i pari ndër Shtetet Ballkanike që hyn në Europë, atë do e ndjekë Kroacia, ndërsa Serbia do i duhet të humb Kosovën për të fituar të drejtën e hyrjes brenda tregut të vetëm e të mos izolohet nga sistemi i zgjeruar Europian. Turqia po përballet me krah të hekurt, duke pasur nga njëra anë presionet e Europës që kërkon të hyjë në tregun komunitar dhe të kooperojë për ndërlidhjen e rrjeteve, nga ana tjetër partitë e opozitës që e duan Turqinë jashtë entitetesh të tilla sovranacionale.

Korridori VIII
Kështu, brenda debateve politike e kontradiktave diplomatike, futen për të sjellë "paqen" projektet për realizimin e naftasjellësve e korridoret, që bëhen kështu ambasadorët e stabilitetit ekonomik e politik. dhe duke lexuar ndërmjet fjalëve të Ministrit Massimo D'Alema i cili, tek Fiera del Levante, me rastin e takimit "Puglia dhe Ballkani, rrugët e Paqes dhe të Zhvillimit", flet për Korridorin 8 si një instrument në duart e Europës për të "fshirë kufinjt" dhe për të shëruar "këtë rajon të sfilitur të Balkanit që rrezikon të jetë një vrimë e zezë brenda Bashkimit Europian". Këto deklarata sigurisht të bëjnë të reflektosh, duke konsideruar se në 1998 që pikërisht Qeveria e D'Alemës ai që vendosi për bombardimin e Nato-s në rajonit e Kosovës dhe të Serbisë, pas tensionit të propagandës dhe të lobeve që donin të shkatërronin Jugosllavinë. Pra, ajo çfarë ka sjellë gjithmonë luftë, sot maskohet si mjet për integrim ekonomiko-social e antropologjik, ndërsa vazhdon të jetë po i njëjti instrument në duart e entiteteve sovranacionale që kontrolluar e t'i shërbyer Shtetet e Balkanit. Në veçanti Korridori 8, që do lidhë rajonet e adriatiko-jonike me zonën ballkanike dhe Vendet e Detit të Zi, ai përbëhet nga një sistem i shumëanshëm nën drejtimin Est-Ovest që përfshin porte, aeroporte, interporte, rrugë e hekurudha, për një shtrirje prej 1270 km linjash hekurudhore e 960 km rrugësh. Por rëndësia e Korridorit 8 mund të kuptohet vetëm nëse inserohet në rrjetin energjitiko-infrastruktural që shtrihet deri në Lindjen e Mesme, duke pasur si ambicje prekjen e tregjeve më të pasura me naftë, falë realizimit të gazsjellësit NABUCCO.

Gazsjellesi turko-europian NABUCCO

Me një kosto që kap vlerën e rreth 4,6 miliard euro, NABUCCO do ketë si qëllim përudhëzimin e gazit natyral nga Turqia në Austri përmes Bulgarisë, Romanisë e Hungerisë, për të zvogluar vartësin e Europës perëndimore ndaj Rusisë. Ndërtimi i saj dhe shfrytëzimi i pipelines i është caktuar një konsorciumi ndërkombëtar të dretuar nga shoqëria e naftës austriake OMV, përkrah Molle (Hungeria), Botas (Turqia), Bulgargaz (Bullgaria) dhe Transgaz (Romania). Gazsjellësi pra, do të shtrihet në territorin e këtyre pesë vendeve, do ketë si pikënisje kufinjt e Turqisë me Gjeogjinë dhe Iranin, dhe si pikë finale nyjën Baumgarten në Austri, nga e cila pastaj do të degëzohet në pikat më të rëndësishme të shpërndarjes drejt Europës kontinentale.
Për më tepër, mundësia për të lidhur në të ardhmen rrjetin me burime të tjera gazi në rajon, si atë të Sirisë, Irakut, Egjiptit, përveç Turkmenistanit që po teston të ngarkuarit me punë. E në fakt, në muajin korrik, Turqia dhe Irani kanë nënshkruar një marrëveshje për përudhëzimin e gazit natyror iranian e turkmen drejt Europës, perveç një pakti për pjesmarrjen turke në shfrytëzimin e gazit në qytetin e Asaluye, në Iran me ndërtimin e një gazsjellësi dhe një naftasjellësi prej 3 300 km të financuar nga të dyja palët.
Kjo marrëveshje, padyshim përforcon pozitën e Turqisë brenda negociatave diplomatike me Europën, dhe në vetë projektin e NABUCCO-s, duke qënë se është bërë një element vendimtar për realizimin e vetmit gazsjellës që mund t'i iki kontrollit rus dhe që mund të përudhëzojë gazin Turkmenistan në Europë pa ndërtuar një gazsjellës të ri në tabanin e detit Kaspik. Të mos harrojmë mes të tjerash që në 2010, kontratat e furnizuesve të shumtë të gazit europian me Gazprom do rinegociohen, e kështu ekzistenca e një burimi alternativ gazi do e përforconte pozitën e Vendeve europiane brenda negociatave.

Gazsjellesi nenujor South Stream
Ajo çfarë kërcënon suksesin e NABUCCO-s janë manovrat e Rusisë, e cila i forcon gjithnjë pozitat e saja brenda Mesdheut e Lindjes së Mesme duke garantuar realizimin e naftasjellësit të Bourgas-Alexandroupolis i kontrolluar nga tre kompani ruse Transneft, Rosneft dhe Gazprom, të cilave mund t'i shtrohet gjatë punimeve edhe Shell apo Shteti i Kazakistanit. Ky i fundit faktikisht mund të rreshtohet përfundimisht në favor të Rusisë, në luftën strategjike që i sheh të kundërvëna Bashkimin Europian me Kinën për kontrollin e një nga më të rëndësishmit, përveç se më të paeksploruarit, burime naftë. Kështu Bourgas-Alexandroupolis, përveç se do krijojë ekonomi me shkallë të dalluar për transportimin e naftës së Detit Kaspik - që nuk do trasportohet më me anije çisternë përmes ngushtësirave të Bosforit e Dadaneleve - do i lejojë Rusisë ruajtjen e kontrollit të përudhëzimit të një pjese bruto te Kaspikut, duke i marrë naftasjellësit anglo-turk të Bakou-Tbilissi-Ceyhan (BTC) që i bie përqark territorit rus përmes Gjeorgjisë. Po me të njëjtën mënyrë është nënvizuar rëndësia për përshpejtimin e ndërtimit të gazsjellësit nënujor mes Rusisë e Europës në tabanin e Detit të Zi, i ashtuquajturi South Stream.
Në këtë projekt është përfshirë në rradhë të parë shoqëria italiane ENI që, në kooperim me Gazprom, ka nënshkruar në muajin korrik marrëveshjen për ndërtimin e një gazsjellësi prej 900 kilometrash i cili, duke u bashkuar me të do jetë Korridori 8, do lidhë Rusinë me Italinë. South Stream në fakt do përshkojë detin e Zi deri në Bullgari, ku do ndahet në dy degëzime, njëri drejt Austrisë e tjetri drejt Greqisë deri në portin e Otrantos. Rrjeti rus do ushqejë South Stream me gaz rus të ardhur nga Azia qëndrore e nga Kazakistani.

Projekti AMBO
Në momentin e fillimi të projektit, ministri Pierluigi Bersani kishte nënvizuar sesi kjo marrëveshje përfaqësonte " një element të ri në strategjinë e përforcimit të sigurisë energjitike të Italisë dhe të Bashkimit Evropian ". Sidoqoftë, duke marrë parasysh evolucionin aktual të marrëveshjeve energjitike të Komisionit Europian, marrëveshjet mes Italisë e Rusisë rrezikojnë të sabotojnë, në një farë kuptimi, projektin europian të NABUCCO-s, që në fakt ka si funksion kryesorë shfrytëzimin e pipelines turke pikërisht për të evituar ato ruse.
Pra strategjia e Putin është e qartë, e ka pasoja determinuese edhe mbi Ballkanin, duke qënë se Kroacia, Shqipëria, Bosnja, Bullgaria, Maqedonia, Mali i Zi, Romania e Serbia kanë theksuar pjesmarrjen e tyre në projektin për krijimin e kooperimit ballkanik për zhvillimin e rrjeteve energjitike të lidhura me Rusinë. Ky kooperim duhet sipas fakteve t'i kundërshtojë planet euroatlantike mbi Ballkanin, po aq ambicioze, duke konsideruar realizimin e projektit të ardhshëm të konsorciumit amerikan AMBO, naftasjellësi që do përshkojë Ballkanin, duke lidhur portin e Bourgas në detin e Zi dhe portin shqiptar të Vlorës duke kaluar nga Maqedonia. Në fakt zë fill më 31 janar të 2006, marëveshja mes Shqipërisë, Bullgarisë e Maqedonisë për ndërtimin e naftasjellësit Bourgas-Vlorë që do transportojë naftën e Kaspikut nga Deti i Zi në Adriatik, ku pritet një kapacitet vjetor prej 35 milion tonelatash.
Ajo çfarë po ngjan në projektet e ndërtimit të rrjetit energjitik rus e europian, ka një influencë të madhe mbi sferën politike. Ndërsa Bashkimi Europian ushtron gjithnjë e më shumë presion mbi vendet Ballkanike dhe mbi vetë Turqinë derisa të hyjnë brenda Komunitetit në kohë sa më të shkurtra të jetë e mundur, Rusia mundohet të garantojë autonominë e tyre nga Institucionet sovranacionale perëndimore në mënyrë që t'i kontrollojë e t'i përdorë për të zbatuar strategjinë e saj gjeopolitike. Interesat e larta në lojë, bëjnë që Ballkani të vazhdojë t'i mbijetojë një klime tensionesh e konfliktesh, brenda të cilëve popujt janë gurë për t'u manovruar, ndërsa pikat e daljes, naftasjellësit si dhe portet janë protagonistët e vërtetë.

Vdes Presidenti i Republikës Srpska

Milan Jelic, President i Republikës Srpska, u nda nga jeta sot pasdite, në orën 18:00, u godit nga një infrakt i papritur. Trupi i pajete i Presidentit Milan Jelic, u dërgua në spitalin e Dodoj dhe u vendos menjëherë në dhomën e rianimacionit për një ndërhyrje urgjente, e cila nuk arriti t'a sjellë në jetë Presidentin mbasi infrakti kishte goditur menjëherë organet jetësore.
I zgjedhur si përfaqësues i partisë SNSD, është bërë Presidenti i Republikës Srpska, pasi kishte qënë dhe Ministër i Prodhimit dhe i emëruar dy herë si menaxheri i vitit. Mbarë Republika Srpska bashkohet me dhimbjen e familjes së tij, duke vajtuar kështu vdekjen e papritur të Presidentit të saj.
Etleboro, duke qënë një Organizatë pjesë e Republikës Srpska, do e respektojë një ditë zie dhe do e rimarrë aktivitetin e saj të martën më 2 tetor.

Falsifikuesit e krimit

Rihapet në Shqipëri dosja e revoltave të Vlorës të 1997, që janë të ndërlidhura me atë çka çoi në kryengritjen popullore, nën kontrollin e Vëzhguesve Ndërkombëtarë. Në ato vite Italia ka qënë si pronare në Shqipëri përmes njerëzve të lobeve më të forta, e pavarësisht nga influenca e madhe politike e Italisë, inteligjenca dhe autoritetet e vendosura atje nuk sinjalizuan për përkeqësimin e situatës. Autoritetet italiane ishin të përgjegjshme për fallimentimin e të gjitha ndërmarrjeve të vogla e të mesme italiane me seli në Shqipëri, duke qënë se dhe nuk informuan në kohë që situata po përkeqësohej. Në ato vite prej revolucionesh të rreme ndodhi diçka që mbeti e varrosur në memorien e italianëve e kërkohet në çdo mënyrë të mbahet e fshehte. Sot në Shqipëri është në lëvizje një debat i ashpër mbi hapjen e dosjeve të 1997, të lidhur me atë çka solli në kryengritjen popullore, nën kontrollin e Vëzhguesat Ndërkombëtarë, po të njëjtat personazhe që kanë ushqyer atë mashtrim të madh në dëm të popullit shqiptar. Atëherë televizionet dhe mediat ndërkombëtare kanë paraqitur vetëm pasojat finale, ato më të dukshmet, por askush nuk i përmendur ato politikanë të cilët ishin të ndërlikur direkt me zgjidhjen e çështjes shqiptare, me marrëdhënie mjaft intensive dhe në bazë të bashkëpunimit italian. Mes personazheve të shquara të përfshira ishte edhe një bankier i rëndësishëm Italian. Çështja ndërlikohet kur drejtori i Bankës Italo-Shqiptare Roberto Pancani, vetëvritet në një park në Lazio, e njëkohësisht gjëndet Koloneli Mario Ferraro i varur në një mbatëse peshqirësh në zonën e Eur, i kthyer prej pak kohësh në Itali nga Shqipëria. Çuditërisht me të mbërritur policia në vendngjarje gjeti kolegë të saj tashmë atje, që më pas u zhdukën pa lënë gjurmë me telefonin e tyre celular. Rreth kësaj ngjarje ka përvijime mjaft të veçanta, që humbasin mes intrigash e ngjarjesh që kanë sfilitur Balkanin në vitet '90. Atëherë Shqipëria, një vend që dilte nga rregjimi komunist, ra papritmas në kaos dhe Italia, dërgoi kështu një kontingjent të parë me Operacionin e famshëm Pellicano. Deri atëherë, Italia ka qënë pronare në Shqipëri përmes burrave të lobeve më të forta, e pavarësisht pranisë së gjërë, përveç influencës politike të Italisë, inteligjenca dhe autoritetet e me vendndodhje atje nuk sinjalizuan për rëndimin e situatës, duke e ditur, pra, se në bazë kishte një mashtrim në dëmin e popullit shqiptar dhe të vetë italianëve me vendndodhje në Shqipëri.

Në veçanti Ambasadori Paolo Foresti, vazhdonte duke thënë se çdo gjë ishte nën kontrollon paçka se në portin e Durrësit ishin të ndaluar të paktën 1000 italianë që donin të linin vëndin. Mund të themi se Ambasadori Paolo Foresti qe i përgjegjshëm për falimentimin e të gjitha ndërmarrjeve të vogla dhe të mesme italiane me vendndodhje në Shqipëri, përsa nuk infomoi në kohë reale se situata po përkeqësohej. E në fakt kriza u drejtua shumë keq, pasi në të vërtetë as që nuk egzistonte një rregjistrim i italianëve: kur situata ishte bërë mjaft kritike dhe ishte buzë luftës civile, u tha që të lëshohej vendi. Të gjitha përfaqësitë diplomatike dhe gazetaret ikën dhe një ndër të paktët që qëndroi në Hotel Tirana qe Enzo Nucci, që mbeti në vendin e tij për të dokumentuar atë çka po ndodhte. Urdhri qe që të gjithë duhet të evakuonin, duke lënë vetëm dhe të pambrojtura ndërmarrjet italiane, të cilat u plaçkitën krejtësisht: aksionistët shqipëtarë të cilët zotëronin vetëm 10%, arritën të përfitonin 90% të kuotave në bazë të faktit se gjatë revoltës kishin paguar një tangjente të lartë për të ndaluar plaçkitjen e ndërmarrjes. Ajo çka përkeqësoi ekonominë shqiptare, të shkatërruar nga bandat, qenë të ashtuquajturat finanziaret si VEFA Holding, Silva, Cenaj, M.Leka, Kamberi, Populli e Sudja që jepnin tituj me përqindje mjaft të larta duke thënë se shfrytëzonin burimet e tyre nga fondet e mëdha të investimeve amerikane, por në realitet pastronin sasi të mëdha parash. Struktura a tyre ishte e katandisur në zyra të vogla apo apartamente të hallakatura në zona të ndryshme të qytetit: në vazhdim të hetimeve të policisë shqiptare, u gjetën dhoma të tëra plot me para. Në veçanti, një ndër shoqëritë e ndërlikuara qe VEFA Holding, që e kishte selinë në Brindizi, administratorët e së cilës, Aldo Ghini, Stefano Roncarati, Vehbi Alimuçaj, Flavia Petrelli, administratorja e vetme e shoqërisë, dhe Pietro Pierri, kanë heshtur mbi situatën e krizës shqiptare. Veçanërisht, Pietro Pierri, ka mbuluar pozitën e Presidentit të ARCI SERVIZI SRL deri më 4 mars të 1996, ose më mirë shoqëria që drejton bizneset e Rretheve ARCI, shoqatat "zbavitëse e kulturore" të lidhura përherë me PCI-PDS. Vetë Fondi Monetar ka përgjegjësi të mëdha mbi këtë çështje, duke përsëritur, 6 muaj para falimentimit, se llogaritë e financiareve shqiptare kuadronin plotësisht. Dhjetë vite më pas një gazetar kërkoi shpjegime mbi atë çfarë u pohua nga FMN, por për pyetjet e tija mori si përgjigje nga një kolleg i tiji i vjetër se ai përgjigjej për vete dhe jo për të tjerët. Dhe kështu u vu në lëvizje një vepër tejmase e madhe për pastrime ndërkombëtare parash, dhe nëse Perëndimi kishte qëllime serioze për të ndihmuar Shqipërinë nuk duhej të lejonte të ndodhnin këto gjëra, e dinte se ajo çfarë po ngjante do e çonte në grykë të luftës civile dhe në një krizë financiare Shtetin.
Një ndër paradoksat më të mëdhenj të atyre viteve qe vizita e Romano Prodit në Vlorë më 1997. Një foto që e paraqet pranë një krimineli që në Shqipëri vuan dënimin prej 101 vite burgim: para këtij imazhi pyesim veten si ka qënë e mundur që sigurimi italian ka lejuar një person si Zani Çaushi t'i afrohet Kryeministrit të atëhershëm Romano Prodi. Nëse truprojet dhe vetë ushtria italiane që ishte dërguar në Shqipëri për të shoqëruar Kryeministrin, kanë lejuar që një kriminel t'i afrohej me një pushkë në dorë me një distancë prej një metri, atëherë kë mundësi që ishin të sigurtë se nuk përbënte një rrezik, dhe mbase ishte i pranishëm atje nën kostumin e një aktori. Për me tepër të mos harrojmë se Zani Çaushi është prova më bindëse për bashkëfajësinë mes Shtetit shqiptarë dhe mafies, duke qënë banditi që kryesoi revoltën e Vlorës.
Sigurisht është një fotografi që duhet të provokojë thjeshtë demagogji, duke qënë e qartë se ajo pushkë është e zbazur dhe se Zani Çaushi ndodhet aty për të bërë shumë spektakël.


Një tjetër xhest me mjaft popullaritet por më pak i dukshëm për Italinë qe e çuditshmja, përveç se i shkurta martesë mes biznesmenit kosovar Bajet Pakolli dhe Anna Oxa, që, për çudinë e të gjithëve, tregoi për origjinat e saja shqiptare dhe filloi të akuzonte personalisht Slobodan Milosevic, duke ushqyer propagandën politike falë imazhit të saj si këngëtare. Xhesti i Anna Oxa në Theksimin e origjinave të saja qe padyshim një xhest mjaft tërheqës dhe skenik, duke konsideruar se shumë personazhe si Raffaella Carrà, Oscar Luigi Scalfaro, Enrico Cuccia kanë rrënjë shqiptare por kjo fshehet në Itali. Në ato vite prej revolucionesh të rreme ngjau diçka që mbeti i varrosur në memorien e italianëve e që kërkohet medoemos të mbahet e fshehtë, dhe mbase kjo është aryeja për të cilën shumë personalitete të përfshira në ngjarjet e Ballkanit, janë munduar të shkëpusin çdo raport dhe të mohonjë çfarëdolloj lidhje me këtë tokë. Ajo e Ballkanit është një nga misteret e shumta italiane që mbase kurrë s'do ketë një përgjigje, sëbashku me atë që ndodhi gjatë viteve të tagentopoli-t italian. Tangentopoli i vërtetë nuk ishte në Milano, siç kishte zbuluar "i miri Tonino Di Pietro", por ishte në Romë, ku masoneria vepronte për rrëzimin e qeverisë italiane duke përdorur si krah të armatosur Bandën Magliana. Kjo shpjegon përse bashkëpunëtorët e shërbimeve sekrete nuk prekën as përciptazi nga hetimi i fondeve të zeza që shkundi si tërmet Sisde-n, as nga hetimet mbi incidentet e çuditshme që po ndodhnin, si ajo e Gjykatësit Paolo Adinolfi.

Diktatet shkencore dhe teknologjike për të ndaluar evolucionin njerëzor

nga Etleboro Emilia Romagna

Këto vitet e fundit po asistojmë në një rifillim të pabesueshëm të vrapit drejt hapsirës: janë në fazë projektimi Shuttle-t e rinj, vektorët e rinj për misionet e ardhshme misionare hënore për më tepër dhe planifikimit të misionit në Mars. Por ajo që nuk del në dritë, është se ky vrap i furishëm u ndalua vite më parë.
Në edicionin special të TG1 në 15 korrikun e shkuar, "Shpagimi i Hënës", astronauti italian Paolo Nespoli, theksoi se pezullimi i eksplorimit kozmik ka ardhur si pasojë e shpenzimeve ushtarake që Shtetet e Bashkuara kanë përballuar, gjatë dhjetëvjeçarit të fundit të këtij shekulli, pikërisht siç është ajo e luftës së parë të gjirit. Një tezë që sidoqoftë nuk ka baza, duke konsideruar se politika aktuale e Shteteve të Bashkuara arrin të mbajë një farë lufte të vazhdueshmë në Lindjen e Mesme, që deri tani ka kushtuar 450 miliard dollarë, dhe njëkohësisht përcakton po aq investime për kërkimet kozmike. Në ndryshim nga komplotizmi i masës, i cili e mohon që njeriu ka mbërritur mbi hënë, mund të deklarojmë se teknologjia hapsinore është shumë më e avancuar nga ajo që tregohet, pikërisht siç ndodh me teknologjitë e caktuara për prodhimin energjitik, që kanë arritur tashmë të mbështesin free energy-n. Gjithnjë sipas trasmetimit televiz te cituar me lart, "sugjerohet" nje zgjidhje që do mundësonte përshpejtimin e vrapit për në hapsirë, përmes shfrytëzimit ekonomik të truallit të hënës. Në fakt mbi sipërfaqen hënore është i pranishëm një sasi e konsiderueshme Triciumi (izotop i hidrogjenit 3H), që formohet vazhdimisht falë veprimit të erës diellore mbi Hënë. Ky karburant bërthamor është në fakt që përdoret tek ITER ( International Thermonuclear Experimental Reactor ) - projekti i Reaktorit eksperimental termoberthamor ndërkombëtar, që synon të realizojë Shkrirjen bërthamore. Në realitet ky projekt largon akoma më shumë progreset e teknologjisë drejt shkrirjes së ftohtë, që në fakt mund të çonte në krijimin e sistemeve energjitike autonome për banimet në veçanti pa përdorur centrale bërthamore. Megjithate ITER me ç'duket është bërë tashmë karta e fundit në lojë për të mbajtur sistemin ekonomik në fuqi, tani që rezervat e hidrokarbureve kanë mbërritur tashmë në zero.Kështu, nga çdo mision do mund të transportohet nga hëna një sasi triciumi të atillë sa të ushqejë për një vit sistemin energjitiko-ekonomik të Shteteve të Bashkuara, përballë një shpenzimi prej qindra miliarda dollarë. Nëse shpenzimeve të misionit, u shtohen ato për kontrollin e sistemit dhe të stokut të mbeturinave radioaktive - që me Iter - sidoqoftë do prodhohen - kostoja për KWh, do barazohej me ato aktuale. Kalimi nga "petrol-dollari" tek "tricium-dollari" duket një përpjekje e dëshpëruar, por që do ia arrijë të përsërisë një sistem ekonomik gjithnjë e më të centralizuar e të monopolizuar nga Shtetet e Bashkuara, si posedues të mundësinë së vetme për të mbërritur në Hënë. Sipas kësaj optike është e thjeshtë të kuptohet se Shtetet e Bashkuara do ia ndalojnë në çdo mënyrë mundësinë Shteteve të tjera për t'i zhvilluar teknologjitë hapsinore, edhe sepse monopolizimi do i lejoje të vendosin çmime të atilla sa të mund t'i vetëfinancojnë misionet: sundimi mbi truallin e hënës do garantohej me kosto pothuajse të barabartë me zero. Vetë fakti që kemi arritur në këtë pikë, tregon se, faktikisht njohuritë shkencore, të cilat kanë të çara e difekte që njihen mirë, shiten si të vërteta të pakundërshtueshme, pra të imponuara. Nëpër shkolla e universitete mësohen marrëzira, dhe lihen pas dore zbulimet e reja, që vetëm pak shkencëtare i nxjerrin në dritë, në heshtjen e medias dhe të niveleve më të larta të komunitetit shkencorë. Një shembull i madh është ai i Massimo Corbucci-it, i cili ka "rishpikur" - edhe nëse termi i drejtë do ishte " sistemuar me drejtësi " - tabelën periodike të elementeve, të bashkëshoqëruar me natyrën e vërtetë të gravitetit dhe të karakteristikave të tija, për të mos lënë pas origjinën e vërtetë të materies.

Tabela e re Periodike

Tabela e vjeter Periodike

Kërkimi i tij vë në diskutim shumë nga parimet apsolute të doktrinës shkencore, duke qënë se mbaron së egzistuari gravitoni, dmth thërrmija që "komunikon" prezencën e gravitetit, mbasi veprimi i saj bëhet në çast pa marrë parasysh largësinë. Në realitet ajo e Corbucci-t është vetëm një nga rrugët që të çojnë në të njëjtin cak, duke qënë se gjen analogji në teoritë e tjera të vërtetuara nga eksperimentimet, si teoria e Lidhjeve jo Lokale, që i gjen rrënjosjet e saja në Mekanikën Kuantistike: teoria gjen tek materia aftësinë e grimcave të lidhen pikërisht në mënyrë jo lokale, kështu që një modifikim (duke iu referuar çdo dëshire karakteristike) mbi një thërrmijë ndikon në çast mbi një tjetër, më pas në kontaktin e parë, duke u barazuar me gravitetin.Bukuria e kësaj karakteristike qëndron në universalitetin e shkallëzimin e saj, e në fakt eksperimentimet janë vërtetuar edhe në grimca gjithnjë e më të mëdhaja duke arritur deri tek molekulat, për të mbërritur tek eksperimentimi njerëzor. Sinkronizimi dallohet tek skema bioelektrike e trurit, të cilin njërëzit mund t'a ndjejnë ose jo.Universi në këtë kontekst e gjen strukturimin e vet tek teoria "olografike", pra që ndjek ligje të ngjashme me ato që rregullojnë hologramet. Për të saktësuar më mirë duhen dalluar pikat më të rëndësishme: duke e nëndarë një njësi në dy pjesë, secila pjesë mban në vetvete informacionet për të rindërtuar 99.99% e pjesës që mungon, aq sa kompleksiteti i sistemit anullohet konceptuar veten si një entitet të vetëm. Nga e gjitha kjo bazohet natyra e krijimit, në të cilën ligjet që vëjnë në lëvizje proçeset e free energy, e bëjnë mbizotëruese, pronare. Atomet ndërtohen nga grimca të humbura në një det boshllëku, e kështu me rradhë deri në pafundësi. Por konkuzionet eksperimentale te Corbucci-t, vëjnë në dukje zanafillën e atomeve, të grimcave dhe të nën-grimcave në boshllëk duke i modifikuar me vend në nivelin kuantik. Gjendemi në një paradoks të vërtetë, në të cilin boshllëku është përqëndrimi i një sasie të pafund energjie, dhe grimcat janë të ndërtuara nga një sasi energjie të mirë përcaktuar (E=mC2), që e përmbajnë. Në fjalë të tjera sasia e përmbajtjes është më e madhe se mbajtësi, dhe mbajtësi është një kuti në të cilën kufinjtë janë të pacaktuar dhe pa spesor. Teoria olografike e sheh universin si të rremë, ku çdo pjesë e tija përmban çdo gjë, dhe në të kohë çdo entitet ka më shumë vlerë se shuma e thjeshtë e pjesëve.Gjithësia, kështu, është e lidhur dhe e ndërtuar nga një sasi e pafund dimensionesh (tre kozmosat, njëra e përkohshme dhe më tej), secila nga këto e palimit. Kështu që mund të pohohet - me karakterin e përpiktë të logjikës - që në rast se universi është i pafund për nga shtrirja, është edhe në kohë. Por nëse nuk është e mundur të dallohen, "çaste" specifike të kohës - si fillimi e kohës, që na lejon pastaj të dallojmë fundin - atëherë vetë koha nuk ekziston, kështu që jetojmë në një të tashmë të përjetshme. Po ku qëndron lidhja e free energy-s me gjithë këtë? Universi është i ndërtuar nga sasi e pafund energjie, sa në totalitetin e tij, aq edhe në çdo pikë të tijën. Dhe për këtë Tesla e ka përcaktuar boshin kozmik si një hyrje parësore në një burim të pashtershëm, pasi është më e thjeshtë të futesh në boshllëkun që përbën lëndën. Por madhështia shkon përtej. Proçeset e free energy i përkasin universit në totalitetin e tij si dhe përbërësve të tij, e kështu edhe njërëzit si subjekte nën rregullat e universit. Nëse universi në totalitetin e tij ndodhet kudo, atëherë i gjithë universi ndodhet tek ne. Nëse koha nuk ekziston, universi s'ka sesi të jetë krijuar nga Zoti pasi nuk ekziston fillimi i tij, ai Zot që të gjithë kërkojnë është Universi. Nëse është brenda nesh, Zoti është brenda nesh dhe përkon me secilin nga ne! Kështu ndodhemi në një shkencë që ngatërrohet gjithnjë e më shumë me filozofinë, pasi sa më shumë shtyhemi përtej aq dhe i afrohemi kuptimit të origjinës së ekzistencës. Potenciali njerëzorë është pra i pafund, që çdo ditë jemi të pranishëm shkon përtej asgjësimit të pavarësisë energjitike. Free energy pak e nga pak mund të shtrojë gjithnjë e më shumë pyetje, deri sa t'a perceptojë atë çka është tek ne, arsyen e ekzistencës, evolucionin tonë, ajo çfarë na mohohet. Pronarët e vërtetë të botës, burrat në krye të entitetit sovrakombëtar dhe të strukturave fetare - si Vatikani - që fshehin të vërtetën për të mbajtur pushtetin, duke e lënë njerëzimin në injorancë nëpërmjet frikës, e theksuar më shumë nga TV, gazetat e fetë. Edhe këtu ndodhemi para një tjetër paradoksi të madh, nëse universi funksionon si një entitet unik në të cilin çdo gjë është e lidhur në çast, evolucioni i individit reflekton mbi grupin dhe ajo e grupit mbi individin. Kush mban pushtetin i mohon vetvehtes evolucionin duke ia mohuar edhe të tjerëve. Në të tillë kontekst frymëzohet teknologjia e lidhur me kibernetikën, në të cilën kërkohet perfeksionimi i rendimentit përmes përbërsve elektronik e aparateve elektromekanike duke zëvendësuar arte e organe biologjike. Evolucioni, ai i vërteti është i brendshëm dhe reflektohet ndaj atij të jashtëm, por duke bllokuar ndryshimin nga jashtë, frenohet ky evolucion, vendoset si një "tapë" ndaj fluksit të ndryshimit.

Nanoteknologji e Rusise 318.000 vite më parë

Çdo gjë na mohohet, si e kaluara jonë, pasi të njohësh origjinat tona, na mundëson të njohim arsyen e ekzistencës sonë e kështu të ardhmen sonë. Jetojmë të zhytur në gënjeshtra ashtu siç ka ngjarë dhe në të kaluarën: për të lejuar ndryshimin kemi luftuar, por më shumë se një herë ia kemi rifilluar nga e para. Edhe kësaj here do të duhet të luftojmë për të lejuar evolucionin tonë, me shpresën që do jetë e fundit, pa asnjë vetë-shkatërrim.

Nga pluhuri ballkanik, dalin dokumentat e para të 'çështjes XY', ose të Oriano Mattei

Teksa Italia jepte bazat e saja për bombardimin e ish-Jugosllavisë me uran të varfëruar, një gazetë serbe, Glass Javnosti, merrej me çështjen Milo Dukanoviç, që përfshinte dhe Avokatin Anthony Apap Bologna, me origjinë nga Malta, si dhe shoqërinë Finmont Limited, natyrisht të rregjistruar në një parajsë fiskale (Channel Islands). Po flasim për rastin më të madh të kontrabandës, të organizuar mbi brigjet adriatike. Kushedi mbase ato Marlboro e Philip Morris që zbarkonin natën në Brindizi...
Avokati Bologna është subjekti që në 1996 mori nga Kryeministri i atëhershëm Milo Dukanovic, një mandat për marrjen e 1.000.000.000 dollarëve amerikanë. Operacioni parashikonte gjetjen e garancive për vlerën e 1.000.000.000 dolarëve amerikanë, gjetja dhe dorezimi, tek avokati Bologna, e realizuar nga Oriano Mattei dhe transformimit të mëtejshëm, nëpërmjet Instituteve bankare që mbeten krejtësisht të panjohur, garanci në fonde me një disponueshmëri të menjëhershme.
Ju paraqesim ekskluzivisht disa dokumente të marrjes në pyetje të datës 9 prill 2003 të Avokatit Bologna: Avokati nuk i përgjigjet prokurorit zvicerran, që e pyet se cili ishte Instituti i kredisë që do i transformonte garancitë në likuiditet. Avokati përgjigjet se nuk ka ndërmend të shprehet mbi këtë çështje edhe duke e njohur shumë mirë Institutin e kredisë.

Avokati Bologna pranon edhe marrëveshjen me Oriano Mattei, apo mandatin që i dha vetë Bologna Mattei për marrjen e garancive, por s'pranon të thotë se cili është Instituti që do bënte transformimin e garancive në para. Pastaj natyrisht, duke thënë se ishte i sëmurë dhe nuk ishte marrë më me këtë punë, Bologna thotë se nuk ka fituar asgjë nga ky operacion. Duke qënë se në këtë punë ndodhet i përfshirë një Shtet që është bombarduar për një luftë të ashtuquajtur humanitare, dikush nga ana tjetër e Adriatikut me siguri është munduar të përfitojë nga situata për të bërë shantazh e për t'i marrë firmat shtetërore, mbase dhe Telekom-in e të tjera. Mjafton të shohësh se cilat janë firmat e privatizuara, dhe të bësh pak llogaritë. Vetë ish Kryeministri i Malit të Zi, çdo herë që shkonte në Komunitetin Europian merrte sinjalin për reforma në sistemin shtetëror si dhe për privatizime, dhe sipas instituzioneve ai merrte masa, e çuditërisht hetimi i tij gjyqësor në Bari ngrinte një pluhur në kupën e qiellit. Pas kontratave të shitjes së centraleve elektrike gjithmonë ka një pakt të pashkruar brënda Këshillit të Administrimit, ndoshta një anije luksi apo një jet privat.Por ka akoma më shumë në çështjen e Mattei që është vërtetë mjaft befasuese, roli i luajtur nga Parlamenti i Botës (apo Parlamenti Botërorë) që selinë mbase e ka në Bahamas ose mbase në Siçili. Mund të duket një shaka, por në fakt nuk është: pas kësaj strukture ndodhet një qeveri e padukshme, me mashtrime, kompiuter dhe një varg të gjatë konsulentësh, që sillen si të ishin pasqyra. Kush sheh fshehurazi në pasqyrë, i sheh edhe të gjitha lëvizjet. Aty e ka zanafillën nëna e të gjitha nënave, të famshmet Branch që s'janë tjetër veçse kthetrat e një oktapodi. Këto dokumenta flasin qartë, "Parlamenti i Botës" është një strukturë e përbërë prej dallaveraxhish, me lidhje në parajsa fiskale të çuditshme, që mundohen të nxjerrin jashtë piste shoqëritë derisa t'i çojnë në falimentim. Arrijnë deri në atë pikë sa të prezantohen me karte vizitë, me të shkruar sipër Dep. (deputeti) që duket si "Deputeti" por në fakt është "I nderuari". Janë ato që njihen nëpër gala, në të cilat marrin pjesë, mbase dhe Deputetë, pjesëmarrje funksionale për t'i dhënë kredi të Nderuarve, janë manifestimet e disa Fondacioneve tek të cilat, ndonjëherë, dhe pa dijeni, shkojnë edhe Senatorët apo Ministrat duke shtrënguar duart, duke bërë fotografi, e pastaj këto fotografi vihen në lëvizje duke i dhënë kredi të Nderuarve. Për vite me rradhë "çështja Oriano Mattei" është quajtur XY në Serbi. Besojmë se shumë persona, sidomos në Serbi, janë të interesuar për atë çfarë deklaroi Anthony Apap Bologna dhe përse nuk është denoncuar asnjëherë nga Mali i Zi për shpifje. Sigurisht Presidenti Slobodan Miloseviç në 1999 donte të hidhte dritë mbi diçka të çuditshme që po ndodhte, dhe kërkonte vetëm 6 minuta në televizionet ndërkombëtare për të shpjeguar, mbase, një rreth të errët e të fshehtë. Atëherë dikush mendoi mirë të dorëzonte menjëherë bazat dhe t'i jepte jetë luftës Humanitare. Pra, së fundmi kush donte varrosjen e kësaj histori? Është një histori mjaft komplekse, e bërë prej dallaveraxhish, zyrash të çuditshme, pasaportash diplomatike, e njerëz të panjohur që shfaqen papritmas duke bërë me dije se punojnë për 'Firmën' SISMI.Kush beson se do i akuzojmë të Nderuarit në këtë histori gabohet, këta njerëz duan pa pikë dyshimi t'i japin kredi 'disa' episodeve e 'disa' personave, kur realisht qëllimet e tyre ishin të tjera. Pas këtij rasti ndodhet zemra e sistemit, ai i përbërë, ndër të tjera, nga parajsa fiskale, programe investimesh me rendimente të larta. "Ato që merren me këto gjëra, janë branch-et të cilat, ngarkohen zyrtarisht nga bankat, mbledhin paratë e garancitë, duke premtuar me kontrata të nënshkruara gjithnjë nga branch-et fitime deri në 50% brenda jave deri në një periudhë maksimumi 40 javësh. Në realitet, këto gjëra apo garanci shërbejnë vetëm dhe eksluzivisht për pastrimin e parave të ndyra" ripohon për ne një burim që dëshiron të mbetet anonim dhe që e njeh mirë këtë botë financiare.Sekreti Shtetëror luan shumë mbi këto çështje. Për t'i fshehur faktet tashmë Qeveritë duhet të përdorin të falimentuarit e kriminelët për t'i shtypur më pas, asgjësuar, pasi janë shkrishëm, persona të shtënë, por mbas gjithë këtyre yjësish të masonerisë, fondacionesh, e institutesh të çuditshme, ndodhet dora e gjatë e të padukshmëve. Shumë persona janë akuzuar se janë 'konspirativë', por kur Avokati Apap Bologna nuk do të thotë emrin e bankës, do të thotë se ai është bashkëpunëtor i këtij sistemi kriminal, po aq edhe bankat zvicerrane që "jetojnë nga këto operacione. Një bankë, kur do dhe kur ka interes, përdor branch-et e saja për të marrë fonde ilegale. Prokuroritë svicerrane, janë avokatë që emërohen për një periudhë pesë vjeçare, dhe kur mbarojnë mandatin e tyre, rikthehen në punën e tyre të avokatit, dhe çfarë rastësie, bëhen konsulentë të bankave zvicerrane". Si mund apo duhet të ishte përgjigjur Avokati Apap Bologna.

Prapaskenat financiare të Luftës në Ballkan

Milano - 54 vjeç, me origjinë toskane, milaz nga adoptimi, tiçinez nga "profesioni", është një ndër ato profesionistë që punojnë ndërmjet Tiçinos e Milanos. Deri në mesin e viteve 90 është marrë me marketing e komunikacion në Itali, pastaj ka filluar si broker financiar në Tiçino. Në 1996, Oriano Mattei, teksa ndjek një nga bizneset e zakonshme të profesionit të ri si broker, futet në një vorbull që e çon drejt e në barkun e diçkaje që shkon përtej mashtrimit - "me dredhi e intriga jam mashtruar për mbi 10 vjet" thotë-, dhe do futet në një komplot të dendur faktesh e krimesh politiko-financiare që kanë mbushur fundin e viteve '90 e fillimet e shekullit të ri në trekëndëshin Itali-Balkan-Zvicër (IBS). Komplot ky mbi të cilin tashmë po hetojnë prej vitesh Prokuroritë jo vetëm ato italiane, ku një për të gjitha ajo e Barit.

"Në shkurtin e 1996, ndërmjet një miku, hyj në kontakt me Zotin Giancarlo Sironi, i cili prezantohet si i dërguar nga Republika e Malit të Zi, një mandat ky i nënshkruar nga të atëhershmit Janko Jeknic, ministri i Jashtëm, Predrag Goranovic, Ministri i Financave. Sironi ishte njeriu i besuar i Ministrit të atëhershëm Janko Jeknic dhe ishte mandatari i parë zyrtar i Republikë së Malit të Zi" me 'bekimin' e Milo Dukanovic, asokohe Kryeministër i të sapolindurës Republikës së Malit të Zi.

Në 22 qershorin e kaluar nga Prokuroria e Barit u mor vesh se së shpejti, sipas recitimit të agjencive kombëtare italiane, rihedhja për gjykim duke filluar me krime të shoqatës mafioze me pikësynim trafikimin ndërkombëtar të cigareve deri tek pastrimi i parave mes Zvicrës, Malit të Zi e Qipros, për ish Presidentin Dukanovic, e bashkë me të dhe 15 persona të tjerë - të gjithë, apo pothuajse, njerëz të Presidentit- mes të cilëve Miroslav Ivanisevic, Dusanka Pesic në Jeknic, që në çështjen e Mattei ka një rol kryesorë, Branko Vujosevic, Veslein Barovic, Stanko Subotic, e të tjerë.

"Sironi -që sot më rezulton se jeton në Brianza dhe i sillet rrotull botës së financës- më kërkon të veproj për kërkimin e një financimi të madh për Republikën e Malit të Zi", tregon Oriano Mattei. Që në atë moment fillon ajo që sot është 'çështja Oriano Mattei'.

Sironi pra ju propozoi një mandat?

Po. Mandati i Sironit, parashikonte kërkimin e financimeve apo të partnerëve të interesuar për pjesëmarrje në financimin e projekteve sociale në Malin e Zi. Nevoja ishte rreth 3.500.000.000 dollarë amerikanë. Dua të parashtroj se në atë periudhë, nuk e njihja apsolutisht Malin e Zi aq sa të mos e gjeja dhe në një kartë gjeografike. Sironi, duke e ditur se për punë frekuentoja Zvicrën, më kërkoi nëse isha i interesuar të bashkëpunoja në zhvillimin e kësaj kërkese. Në çastin e parë kjo punë nuk më interesonte edhe pse njohuritë e mija në financë nuk më lejonin të shkoja aq lart në lidhje me Bankat, por me insistimin e Sironit, mendova t'a vëzhgoj së pari tregun, e pastaj do jepja një përgjigje. Në ditët pasuese, kontaktova një shok zviceran që merrej me financimet dhe kishte kontakte me institutet kryesore bankare, dhe i shpjegova ofertën që kisha marrë nga Sironi e njëkohësisht i kërkova nëse ishte i interesuar të bashkëpunonte me mua, dhe mbi të gjitha, nëse sipas mendimit të tij ky operacion mund të bëhej. Miku im m'u përgjigj që, sikur të kisha kontakte të drejtpërdrejta më pjestarë të Qeverisë, sikur të kisha garanci të sigurta për pagesën, oferta mund të ishte interesante e ndërkohë ai do sondonte tregun, për të dallur personazhin e duhur të cilit t'i jepte mandatin nga Qeveria.

Çfarë do të thotë 'garanci të sigurta për pagesën'?

Do të thotë se duhet të kisha garanci qeveritare të mbështetura nga Banka qëndrore, pasi nëse garantoheshin nga Banka qëndrore, mund të tregtohen në rrjetin e bankave. Dhe kështu bëra, aksionet u negociuan në bankën timë të atëhershme zvicerane, Banka Adams nga Drejtori i Përgjithshëm Fabrizio Donati.

Mali i Zi, në atë periudhë, ndodhej nën embargo, operacioni që iu propozua ishte një shtrëngim i embargos, apo hynte tek operacionet jashtë embargos?

Mali i Zi ashtu si dhe Serbia, ishin nën sanksione financiare duke qënë se Milosevic nuk kishte vepruar në përputhje me dorëzimin e kriminelëve të luftës që i kishte kërkuar Gjykata Ndërkombëtare e Hagës. Unë këtë fakt do t'a marr vesh vite më pas, pasi sikur të isha në dijeni që atëherë, në 1996, nuk do kisha pranuar kurrë të merrja pjesë në këtë operacion. Ai që detyroi embargon qe vetë Qeveria e Malit të Zi, duke i ngarkuar me detyrë Sironin dhe Avokatin Bologna, e pastaj edhe mua si pasojë.

Le t'u rikthehemi sërish fillimit të operacionit.

I telefonova Sironit dhe caktova një takim pranë zyrave të tija në Milano. Në takim Sironi më prezantoi zonjën Duska Jeknic (më vonë do e marr vesh se emri i saj i saktë ishte Dusanka Jeknic), e cila më parashtroi po të njëjtën kërkesë si Sironi: saktësisht më tha se kërkesa fillestare ishte prej 1.000.000.000 dollarë amerikanë. Më tha se në rast se do pranoja do dërgohesha në Mal të Zi dhe do pritesha nga Ministri i jashtëm Janko Jeknic, që ishte bashkëshorti i saj. Më pyeti, me tej, se cila ishte kërkesa ime e pagesës dhe iu përgjigja se do ia jepja gjatë ditëve të ardhshme. U takova sërish me mikun tim zviceran, duke e informuar mbi takimin që kisha patur me zonjën Jeknic dhe nëkohësisht e pyeta sesa çfarë çmimi mund t'i kërkoja. Ai më tha që mund të kërkoja pa problem 10.000.000 dollarë amerikanë, të ndara në tre pjesë: 500.000 të pagohen më 31 gusht 1996, 500.000 të pagohen më 30 nëntor 1996, 9.000.000 të pagohen më 31 korrik 1997.

Kush është ky miku zviceran?

Parapëlqej të mos e them emrin e tij, është një operator i rëndësishëm financiar, një person shumë serioz që vepron në nivel ndërkombëtar. Një personazh në plan të parë, që më ka ndihmuar shumë dhe nuk më ka kërkuar asgjë në këmbim.

Iu rikthehemi operacionit.

Mora në telefon Sironin dhe e njoftova për pranimin si dhe për propozimet e mia. Sironi mu përgjigj se do vinte në dijeni Ministrin, dhe se do më bënte me dije. Të nesërmen, Sironi më njoftoi se Ministri i Jashtëm Jeknic, më ftonte në Mal të Zi për të diskutuar mbi operacionin dhe të proçedonte me nënshkrimin e të gjitha mandateve. Filloi të lëviz, dhe gjithmonë nëpërmjet ndihmës së mikut tim zviceran, njihem me një avokat me origjinë nga Malta Anthony Apap Bologna. Miku im më tha se ishte një personazh shumë i futur në Institutet bankare ndërkombëtare dhe se me siguri do ishte i interesuar për operacionin. Dua të saktësoj se miku im nuk më prezantoi me Avokatin Bologna, thjesht më dha informacione mbi personin në fjalë. Kur i shpjegova operacionin, Bologna qe shumë entuziast dhe më tha se po të kishte mandatin financiar ai nuk do kishte asnjë problem t'i gjente financime Malit të Zi, duke qënë se ai vetë prezantohej si bashkëpunëtor i Instituteve të rëndësishme bankare ndërkombëtare. Më tha se kishte vetëm nevojë, të merrte garanci financiare nga investitorët privatë, të cilët po t'a pranonin operacionin do merrnin fitime të shkëlqyeshme. Kjo ishte detyra ime: të gjeja investitorë që të vinin tituj si garanci. Unë isha dakord, dhe i kujtova se, për të vepruar, duhet të kisha garanci për përkatësitë e mia. Bologna më tha se s'kishte asnjë problem dhe se do merrej ai të mi jepte të gjitha garancitë e nevojshme.

Përse duhet të merrej Bologna për t'ju dhënë garancitë në vend që të ishte Sironi i cili ishte dhe njeriu i Malit të Zi, duke qënë se pagesa duhej të vinte nga Mali i Zi?

Pasi Sironi nuk kishte asnjë forcë nënshkrimi. Sironi përfaqësonte Malin e Zi nëpërmjet Ministrisë së Jashtme, ishte personi i tyre i besuar, këtë ma ka thënë Sironi e pastaj më është konfermuar Ministri Jenkic dhe gruaja e tij. Në momentin ku Mali i Zi do pranonte t'i jepte mandatin zyrtar Avokatit Bologna, ishte vetë Bologna ai që, vendoste për emrin e llogarinë e Qeverisë së Malit të Zi, vendoste çfarë dhe si të vepronte.

E çfarë ndodh në këtë pikë?

Caktova një takim me Sironin dhe Jenkic në zyrën e Av. Bologna që ndodhet në Lugano, Piazza Mulino Nuovo n. 7, kati i dytë. Bologna përsëriti po të njëjtat fjalë që më kishte thënë mua dhe me aprovimin e zonjës Jenkic, ditë më pas, u nisëm, me një fluturim privat, nga aeroporti i Milanos për në Podgoricë, fluturim ky i prenotuar nga Sironi. Kur mbërritëm, qe personalisht Ministri i Jashtëm ai që na priti, Janko Jeknic, i cili mundësoi shoqërimin tonë në një hotel të Sittinia-s dhe në mbrëmje shkuam që të tre në një restorant. Në mëngjes, erdhën të na merrnin dhe shkuam direkt e në Podgoricë, saktësisht në pallatin e Ministrisë. Në atë seli, u njoha me Ministrin e Financës, Predrag Goranovic. Janko Jeknic, Predrag Goranovic dhe Avokati Bologna u veçuan, ndërsa unë dhe Sironi mbetëm të mënjanuar. Pas rreth një ore, u ngritën dhe të gjithë dolëm nga pallati. Sironi na shoqëroi në një bar dhe na tha që sëbashku me Ministrat Janko Jeknic e Predrag Goranovic përkatësisht Ministri i Jashtëm dhe Ministri i Financave, duhet të shkonin tek Kryeministri i atëhershëm Milo Dukanovic, për të marrë aprovimin e tij për firmosjen e mandatit. Paspak Sironi u kthye dhe tha se Kryeministri Milo Dukanovic kishte dhënë miratimin e tij për operacionin.

Një çast, ju lutem. Le të ndalemi mbi objektin e financimit. Ju folët për projekte sociale, për çfarë bëhej fjalë?

Projektet sociale parashikonin, sipas asaj çfarë Sironi më tha në vazhdim dhe m'u ripohua nga Avokati Bologna: rindërtimi i hekurudhës, i një ujësjellësi, dhe të tjera projekte që i përkasin territorit. Të keni parasysh se projektet unë nuk i kam parë kurrë, dhe më besoni, nuk ishte as në kompetencën time t'i shihja. Në Nëntorin e 2000 i kërkova, nëpërmjet Avokatit tim Rinaldo Maderni Avokatit Bologna, cili ishte enti që kishte vërtetuar projektet dhe cila ishte Banka që kishte dhënë financimin (të njëjtën pyetje do bëjë Prokurori i Bellinzona Mario Branda gjatë marrjes në pyetje të Avokatit Bologna). Asnjëherë nuk u mor një përgjigje. Sot, un besoj, se projektet nuk kanë ekzistuar kurrë. Ishin vetëm një shkak për për të marrë investimet apo për objektiva të ndryshme.

Me çfarë rendimenti investitorët do merrnin pjesë?

Investitorët, vendosën në dispozicion garanci financiare, apo më sakt aksione hipotekare gjermane e austriake. Rendimenti nuk ishte nën kompetencën time, duke qënë se puna ime mbaronte në çastin kur u prezantoja investitorët. Përsa i përket interesit e përfitimit të investitorëve, pasi i paraqitej mundësia për të operuar sëbashku me Përfaqësuesin e besuar të një Republike, qenë vetë ato që kërkuan kontakte direkte me Avokatin Anthony Apap Bologna, i cili siguroi e i garantoi. Këtë e them, pasi qe vetë Bologna dhe zoti Peter Schuster që ma komunikuan. Madje. Më thanë se që në atë çast e tutje, nuk duhet të interesohesha përsa puna ime mund të quhej e përfunduar. Merreni vetë me mend. Nëse investitorët, siç bënë, mbi 1.000.000.000 dollarë amerikanë titujsh hipotekarë, do të thonte se marëveshja ishte arritur. Në çfarë mënyre dhe si, përseris, nuk më lejuan t'a dija. Unë pasi vura direkt në lidhje investitorët me Bologna e pasi mora nga këta të fundit garancitë qeveritare, nuk e kam takuar më as Ministrat e as Avokatin Bologna. Av.Bologna do e shoh sërish vetëm në shkurtin e 1997 pranë Studios së Avokatit Venerio Quadri.

Mirë. T'u rikthehemi ju lutem, 1996 në Podgoricë.

Udhëtimi në Podgoricë u mbyll me rikthimin e Sironit me OK e Kryeministrit Milo Dukanovic. Në ditët në vazhdim Ministri Jeknic dhe Ministri Goranovic, shkuan në Lugano pranë zyrës së Avokatit Bologna -këtë takim, ma komunikoi si Bologna ashtu dhe Sironi- në atë seli i dorëzuan avokatit Bologna mandatin zyrtar. Në atë pikë, Bologna, më kontaktoi për të më thënë se aktiviteti fillonte dhe se mund të nisja kërkimin e investitorëve. Në të njëjtën kohë, më konfirmoi se dy Ministrat ishin dakord për të më dhënë 10.000.000 dollarë amerikanë kur t'i gjeja investuesit e gatshëm të merrnin pjesë për një shumë prej 1.000.000.000 dollarësh amerikanë. Në muajin qershor 1996 Bologna merr titujt hipotekarë austriake me një vlerë prej 970.000.000 marka gjermane, e në shtatorin e 1996 merr titujt hipotekarë austriakë për një shumë rreth 470.000.000 dollarësh americanë. Bologna në muajin korrik më dha 3 garanci bankare për një shumë prej 10.000.000 dollarë amerikanë dhe në atë pikë, i depozitova garancitë në Bankën Adams dhe i ngarkova Bankën Adams të arkëtonte garancinë e parë të 500.000 dollarëve amerikanë. Si rezultat, Banka Podgoricka, që ishte Banka Malazeze, iu përgjigj Bankës Adams të Luganos se garancia nuk respektohej, duke qënë se kontrata nuk ishte plotësuar krejtësisht. Garancia bankare do zhduket pa lënë gjurmë dhe më saktësisht, Banka Adams pohoi se kishte dërguar me një rekomande të thjeshtë një garanci qeveritare me një siguri bankare me një vlerë faqore prej 500.000 dollarësh amerikanë. Kjo tezë do ndiqet edhe gjatë marrjes në pyetje të Drejtorit të Përgjithshëm të asaj kohe të Bankës Adams Fabrizio Donati, ku ndodhej para Prokurorit Mario Branda dhe vetë Prokurori do i pronojë deklaratat e funksionarit të bankës. Ndërsa nga ana tjetër, funksionarët e Podgoricka Banka, do deklarojnë, nën betim, në Zyrih, me akte të depozituara pranë Gjykatës, se nuk kanë patur asnjë marrëdhënie e as një komunikim me Bankën Adams. Si përfundim Prokurori Branda në Bellinzona, i jepte të drejtë Bankës Adams dhe Funksionarëve të saj, dhe në të njëjtën kohë nuk merrte asnjë masë ndaj Funksionarëve të Bankës Podgoricka që kishin dhënë deklarëta fallso nën betim. Edhe një herë, pjesë që mbetej gjendej në kurth dhe e mashtruar.

Po garancia e dytë?

Garancia e dytë u arkëtua në nëntor të 1996, kur Donati më tha se kishte folur në telefon me një funksionar të Bankës Podgoricka që quhej Popovic, i cili i kishte garantuar Donatit se me të marrë garancinë e dytë, do merrej për pagimin e të parës ashtu dhe të dytës. Pavarësisht të gjitha garancitë e Drejtorit të Përgjithshëm të asokohe të Bankës Adams, Fabrizio Donati - i cili më pas do arrestohet në shtatorin e 2003 për mashtrim, përvetësim të paligjshëm si dhe fallsifikim dokumentacioni-, garancia pati po të njëjtin fund si e para. Në dhjetorin e 1996, mora një rekomande nga Avokati Bologna, i cili më ofronte rreth 9.000.000 dollarë USA për t'a mbyllur grindjen, dhe më thonte se po të pranoja duhej t'i caktoja një takim, pikërisht, për të mbyllur çdo gjë. Lajmërova Donatin, e Bankës Adams, i cili më këshilloi t'i drejtohem Avokatit Venerio Quadri nga Lugano, që ishte edhe Avokati i Bankës Adams. Kështu bëra. I dhashë urdhër Avokatit Quadri të kontaktonte Avokatin Bologna dhe të caktonte një takim me të, për t'a mbyllur grindjen.

Më falni por në teori Bologna ishte ortaku juaj, a nuk duhej të ishte në anën tuaj?

Bologna ishte një profesionist, dhe nuk ka qënë kurrë ortaku im. Bologna ishte një profesionist që vepronte në emër dhe për lllogari të Republikës së Malit të Zi. Me ç'duket, dikush i kishte dhënë urdhër të mos më paguante, për arsye që vetëm Bologna i di, apo kush ka dhënë urdhër, mund t'a shpjegojë. Të keni parasysh se në vitin 2003, personalisht do e dënoj Av.Bologna sëbashku me Drejtorin e Përgjithshëm të Bankës Adams, Fabrizio Donati, pranë Gjykatës së Bellinzona.

Në atë pikë financimet ishin gjetur të gjitha?

Ju përsëris se Bologna mori mes qershorit e shtatorit të 1996, garanci për 1.000.000.000 dollarë amerikanë, se çfarë ka bërë me ato garanci, këtë unë nuk e di, edhe pse sot mund të kem opinionet e mia. Me garancitë dhe me dy bankat mike mund të bëhen shumë gjëra -mbas dhjetë vite hetimesh e kërkimesh të bëra për të mbrojtur pozicionin tim dhe interesat e mia, kam mësuar dhe jam njohur me mënyrën sesi funksionon Sistemi financiar dhe si veprojnë ato, kur duan, Bankat. Sipas jush një Republikë që nuk mund të merrte financime duke qënë se ishte nën sanksione financiare, çfarë donte të bënte me garancitë? Përse nuk ia kërkoni Ministrave të atëhershëm e në veçanti Kryeministrit Milo Dukanovic që autorizuan operacionin apo direkt Avokatit Anthony Apap Bologna? Do ishte shumë më interesante, e mbase mund të kuptonim shumë gjëra. Të kini parasysh se asnjë Ministër nuk e ka denoncuar asnjëherë Bolognëm për mashtrim, shpifje apo fallsifikim dokumentash.

Nga vinin këto fonde?

Garanci, jo fonde. Garancitë kanë mbërritur nëpërmjet një zyrtari të besuar austriak me emrin Peter Schuster.

E duke qënë ky një i besuar, natyrisht, nuk mund të merret vesh se kush ishte pas këtij të besuari!?

Natyrisht, është mëse e qartë. Dhe përsëris, nuk ishin fonde, ishin garanci nën formën e obligacioneve hipotekare. Me garancitë, Bologna me fjalën e tij mund të kishte përfituar një financim nga një Institut bankar. Avokati Bologna para një Prokurori të Shtetit zviceran, refuzoi të thonte emrin e këtij Instituti bankar. Bologna harron diçka, ashtu si dhe Prokurori Branda: Mali i Zi si dhe Serbia ishin nën sanksione financiare. Si mund të merrte një financim nga një Bankë e 'rregullt'? Përse Prokurori nuk e detyron Avokatin Bologna të thotë se cili ishte Instituti Bankar që kishte dhënë financimin?

Financimet që ju siguruat janë marrë direkt nga Shteti i Malit të Zi apo nga të tjera entitete?

Këtë pyetje duhet t'ia bëni të interesuarve parësorë. Po e përsëris edhe një herë se unë s'i kam dhënë kurrë asnjë financim Republikës së Malit të Zi. Puna ime konsistonte në kërkimin e investitorëve që të merrnin pjesë bashkë me të besuarin e atëhershëm të Republikës së Malit të Zi Avokati Bologna. Unë nuk kam hyrë asnjëherë në brendësi të operacionit dhe as që më interesonte. Përsëris: unë di vetëm se Republika e Malit të Zi nuk e ka denoncuar asnjëherë avokatin Bologna për mashtrim apo se mburrej pa masë për kredinë. Po të kishte qënë Bologna një mburravec që sillej rrotull duke u shitur si i dërguari zyrtar i Mali të Zi, përse, me t'u vënë në dijeni Qeveria se çfarë po ndodhte, nuk e denoncoi Avokatin Bologna? Siç duket nuk mund t'a bënte ose nuk donte t'a bënte. Kush ishte i interesuar për tutelimin e Avokatit Bologna? Kush e mbronte? Dikush heret a vonë, para një Gjykate, duhet t'i përgjigjet këtyre pyetjeve, pasi që të gjithë këto vite i kanë komplikuar gjithmonë gjërat, kur përkundrazi çdo gjë ishte shumë e thjeshtë dhe e qartë: Bologna ka vepruar me funksionarë të Malit të Zi dhe ka kryer operacione financiare për llogarinë e tyre dhe, deri në provë të kundërt, kjo është përgjigjia e dhjetë viteve heshtje nga ana e Malit të Zi ndaj Bolognës. Ishte e vërtetë se Avokati Bologna i kishte letrat në rregull dhe të aprovuara nga Qeveria Malazeze. Unë kam qënë i vetmi person që ka denoncuar Avokatin Bologna dhe e ka çuar para një Prokurori Zviceran. Prandaj duhet të supozoj se Bologna e kryente operacionin për llogarinë e Qeverisë, kush i ka arkëtuar ato financime nuk e di, edhe nëse, përsëris, kam opinionet e mia. Operacioni i ka leverdisur dikujt mjaft të fuqishëm në tokën Malazeze. Unë jam i gatshëm të bëj çfarëdolloj ballafaqimi me të gjitha personat që janë cituar në intervistën time dhe me dokumenta në duar, do provoj se e gjitha çfarë u tha është e vërteta. Përsëris, nëse Bologna po të kishte qënë një mburravec, qeveria do kishte pasur detyrimin moral e material t'a denonconte për mbrojtjen Vendit. Dhe kjo nuk është bërë asnjëherë. Prandaj, përsëris se dikush mjaft i fuqishëm kishte interes t'a mbronte e t'a fshihte figurën e av.Bologna. Për çfarë arsye? Cilat ishin interesat e këtyre personave?

T'i kthehemi propozimit kalimtar të Avokatit Bologna

Ngarkova Avokatin Venerio Quadri të Luganos të kontaktonte Avokatin Bologna dhe të caktonte një takim pranë zyrës së tij në Lugano dhe për mbylljen e ngatërresës. Takimi me Bolognën në zyrën e Avokatit Quadri, qe një farsë dhe Avokati Quadri nuk bëri asgjë për të penguar planet kriminale të Bolognës. Do t'a kuptoja më vonë, pas kërkimesh të shumta, se Avokati Quadri në atë periudhë ishte Avokati i bosit të cigareve Prudentino (besoj se jam mjaft i sigurtë për atë që them), siç thonë të gjithë shumë afër Milo Dukanovic. Nga shiu në breshër. Ju bëj me dije se qe Donati ai që më këshilloi Avokatin Quadri, duke qënë se ishte avokati i Bankës Adams. Më 17 janar 1997, Sironi më komunikoi se Ministri Janko Jeknic kishte vdekur në një incident automobilistik. Vite më pas, don Branko Sbutega Sekretari i Caritas-it në Kotor, ku kam bërë pjesë për dy vite, më tha se ai incident ishte plot me kontradikta, aq sa dhe e motra e Ministrit ishte përpjekur për t'i rihapur hetimet, por e kishin këshilluar t'a linte atë punë madje dhe të transferohej nga Podgorica në Kotor. Në fund të janarit, Sironi më takon për të më propozuar një transaksion privat, në emër dhe për llogari të zonjës Jeknic, më ofrohet një shumë prej 1.500.000 dollarësh amerikanë. Unë e refuzova dhe e përzura Sironin.

Nuk është më Shteti ai që vepron, por është një person?

Zonja Dusanka Jeknic nuk merrte frymë nëse Milo Dukanovic nuk ia lejonte, këtë ma besoi ajo vetë dhe Sironi e ripohoi pranë Hotel Princi i Savoiës në Milano, por besoj se kjo është e qartë për të gjithë se Milo Dukanovic ka qënë 'Pronar' i pamohueshëm për vite të tëra në Malin e Zi, dhe s'po them asgjë të re. Prandaj iniciativa mbërrinte me siguri nën urdhrin e Milo Dukanovic. Në mars të 1997, Avokati Bologna më denoncoi gjithashtu dhe bankën Adams për orvatje mashtrimi dhe kërkon sekuestrimin e garancisë prej 9.000.000 dollarësh amerikanë. Dok.Galliani, Prokurore e Gjykatës së Luganos, me një vendim të cilin e mori në vetëm 4 ditë, përgjigjet duke e zbrapsur kërkesën dhe Bologna apelon, është e qartë se duan të më bllokojnë dhe fitojnë kohë. Në maj të 1997 pranë Hotel Princi i Savoiës, Sironi dhe Jeknic më kërkuan të takoja Predrag Goranovic, i cili ishte i prirur t'a mbyllte ngatërresën. Kur mbërrita në Hotel, takova përsëri Sironin, Goranovic dhe një farë Ratko Knezevic, që filloi të më kërcënonte mua dhe familjen time, duke më thënë të kisha shumë kujdes, pasi nëse vazhdoja kështu duke 'bezdisur', do gjendesha në telashe mjaft të mëdha. Në shtatorin e 1998 Gjykata e Apelit, hedh poshtë kërkesën e Bolonjës dhe ai zhduket. Unë kthehem në Bankën Adams për t'i komunikuar përmbylljen e denoncimit në favorin tim, dhe në të njëjtën kohë i kërkoj bankës të aktivizohet për të më dhënë ose titujt ose fondet. Përsa më takon nuk kam marrë asnjë përgjigje. Ratko Knezevic, në atë periudhë, ishte njeriu i besuar i Milo Dukanovic -këtë do e zbuloj shumë vite më vonë- nëse kontrolloni, Knesevic u gjykua, besoj në Londër, për trafik armësh apo diçka tjetër. Bënte tregti me mafiozat e Ballkanit, mes të cilëve dhe një farë Stanko Cane Subotic. Ka që thonë se është ortaku i vërtetë i Milo Dukanovic -me ç'duket Knezevic donte t'a merrte ai në dorë iniciativën, më qëllim që të më friksonte duke më kërcënuar. Besoj se Goranovic, ishte tashmë jashtë lojrave, e besoj se duhej të ndihej fatlum, duke u krahasuar me fundin që pati i gjori Janko Jeknic. Aktivizohem dhe në shkurtin e 1999, nëpërmjet Goran Stanjevic, qytetar Malazez me banim në atë kohë në Lugano (më tha në besim se ishte mik me të gjorin Goran Zuzic ish kryetari i sigurimit i Kryeministrit të atëhershëm Milo Dukanovic) mora numrat e llogarive të Bankës Podgoricka. Në atë pikë aktivizova kërkesën e sekuestrimit pranë Gjykatës së Zurihut me studion Bar&Karren (një nga studiot më të rëndësishme dhe më të nderuara të Zyrihut) dhe mora sekuestrimin pranë Ubs Bank të Zyrihut. Në gushtin e vitit 2000, mora, më një vendim prej 52 faqesh, sekuestrimin e përcaktuar dhe avokatët në atë kohë Luciano Sampietro i Triestes dhe Burkard olf i San Gallos, bënë që të më mbaronte afati i arkëtimit. Ndërkohë në të gjithë këto vite, telefonatat kërcënuese ishin tashmë të zakonshme e të përpikta. Në marsin e 2001, përmes avokatit tim të Chiassos, Rinaldo Maderni, dërgohem në Zyrih pranë Studios Baumgartner për t'a mbyllur punën për një shumë prej 5.000.000 dollarësh USA. Do arkëtoj vetëm 850.000 dollarë USA të cilët s'do t'i prek apsolutisht, pasi më duheshin për të paguar një pjesë të borxheve për të financuar e paguar avokatet e Gjykatat. Jeta ime në atë periudhë ishte një ferr i vërtetë. Nuk kalonte ditë pa marrë kërcënime e presione dhe, në të njëjtën kohë, kjo situatë kishte mbi 5 vite që zgjaste, më kishte çuar në një kolaps financiar, gjendja ime mendore ishte pështjelluar dhe gjëndja materiale ishte në nevojën më minimale. Nënshkrova, pranë studios së Avokatit Baumgartner, një marrëveshje në gjuhën gjermane, dhe avokati im duke më siguruar, më këshilloi të firmosja- dhe ky qe një mashtrim, pasi ndërsa unë i bindur se po nënshkruaja për të marrë 5.000.000 dollarë USA, në realitet po nënshkruaja një dokument në gjuhën gjermane në të cilin citohej se unë hiqja dorë nga çdo gjë për vetëm 850.000 dollarë USA. Avokati im, Rinaldo Maderni, me t'a marrë vesh se çfarë kishte katandisur, hap sërish proçesin penal së pari në Bellinzona e pastaj në Lugano (madje do denoncojë e do i shkruajë publikisht si Baumgartnerit ashtu dhe klientave të tij). Në këtë pikë, tetor 2003, futet në skenë një farë Giuliano Michelucci, i cili prezantohet në emër dhe për llogari të Qeverisë italiane dhe Qeverisë malazeze.

Si hyn në skenë Giuliano Michelucci?

Michelucci futet në skenë me anë të një personi që njihja, me emrin Simone Caspini nga Siena. Takimin e vendos vetë Simone Casprini, por nuk merr pjesë në takimin që patëm në Milano pranë zyrës së ekonomistit Alvaro Cajarelli. Michelucci u paraqit me shoferin e tij, që quhej Faliero apo Foliero. Me mua ishte i pranishëm dhe Avokati im Rinaldo Maderni. Personi u prezantua, duke më informuar se ishte në dijeni mbi të gjithë hitorinë time dhe se, për llogari të Qeverisë italiane dhe Komunitetit Europian, e kishte për detyrë të më pyeste nëse isha i gatshëm t'a mbyllja ngatërresën dhe çfarë shumë doja. Unë, pas një këshillimi me Avokatin tim, i thashë Micheluccit se po të merrja një shumë prej 4.000.000 Eurosh, do isha i gatshëm t'a tërhiqja denoncimin penal të depozituar në atë periudhë pranë Gjykatës së Luganos.

Ç'hyn Qeveria italiane?

Michelucci deklaronte se Qeveria italiane kishte marrë përsipër t'i shlyente dhe t'i mbyllte të gjitha ngatërresat që republika e Malit të Zi kishte me ente private europiane. Kjo, sipas Micheluccit, ishte kushti që Mali i Zi të hynte në Komunitetin europian.

E atëherë çfarë bën Michelucci?

Bind avokatin tim Rinaldo Maderni (sesi ia ka arritur duhet pyetur direkt Avokati Maderni, duke qënë se, zakonisht, kush paraqitet para çfarëdolloj avokati/noteri në Zvicër e para gjë që të kërkojnë janë dokumentat e identifikimit e pastaj kredencialet) përmes bashkëpunëtores së tij, një farë Barbara Colombo -më vonë do e kuptoj se realisht quhej Barbara Guerreschi në Colombo- të tërhiqte denoncimin penal, pa asnjë garanci pagimi -marrëveshja jashtëgjyqësore me shumë dokumenta që ishte prej 4.000.000 Euro. Michelucci, më dërgoi pranë studios së avokatit tim një pafundësi dokumentash, në disa nga këto ishin citime politikanësh që ishin në krye të autoriteve më të larta të Shtetit italian.

Çfarë dokumentash?

Dokumenta të llojeve të ndryshme. E-mail që niseshin nga Pallati Chigi në emër të Valentini Valentini - loj kjo me një gabim duke qënë se Kryesekretari i Pallatit Chigi quhej Valentino Valenti- letra diplomatike Fondacionesh, dokumenta në emër të politikanëve kryesorë të Qeverisë së asaj periudhe.

Cilët ishin politikanët që shfaqeshin?

Silvio Berlusconi, Pierferdinando Casini, Marcello Pera, Roberto Castelli, Stefania Prestigiacomo, dhe Ministri i Brendshëm i asaj kohe Giuseppe Pisanu.

Me çfarë cilësie shfaqeshin këta politikanë?

Michelucci, bashkë me persona të tjerë, i ka dërguar dokumentin politikanëve të cituar më lart si vërtetim i protokollit të marrëveshjes me mua. Sipas meje Michelucci ishte një person që kishte marrë urdhra shumë të sakta, të më kontaktonte dhe të bënte që t'a tërhiqja denoncimin penal ndaj personazheve malazeze dhe jo malazeze. Ortakët e tij në biznes nuk arrita kurrë t'a merrja vesh cilët ishin, por sigurisht që personazhi nuk ishte i vetëm, pasi ishte i organizuar mirë.

Nga duhet të vinin 4 milion euro-t për heshtjen tuaj?

Do niseshin nga Banka e Romës dhe të transferoheshin pranë UBS Bank e Luganos llogaria MERCUR.

Ju keni folur për Parlamentin e Botës. Çfarë roli ka kjo strukturë?

Unë, nga ana e kësaj strukture, kam marrë përmes Zotit Foliero, nën ngarkimin e Michelucci, një zarf me dyll të kuq e vulë diplomatike, nga kjo organizatë që ishte ngarkuar për të më shlyer çështjen. Më 4 gusht 2004 denoncoj, pranë Gjykatës së Romës, Micheluccin, Guerreschin dhe të gjithë personazhet që dolën nga hetimet. Më 25 gusht proçedura transferohet në Milano pranë zyrës së P.M. Sandro Raimondi. Aktualisht, pas rreth 3 vitesh, fashikulli akoma rezulton i rregjistruar në emër të të panjohurish. Ndodhemi akoma në fazën e hetimeve paraprake. Me siguri Prokuroria e Milanos po heton mbi të gjithë çështjen.

Kë tjetër ju prezantoi Michelucci?

Barbara Guerreschi Colombo, Vincenzo Marra, dhe të tjera persona që u prezantua si pjestarë të Shërbimeve ushtarake. Zakonisht prezantoheshin vetëm me emër, sigurisht i rremë, dhe pastaj zhdukeshin pa lënë gjurmë. Vincenzo Marra m'u prezantua në një festë në Romë në vitin 2004 nga Giuliano Michelucci, i cili më tha se ishte njeriu i Marrës. Në fakt Marra sillej me të pikërisht si me 'njeriun e vet'. Besoj se në atë kohë Marra ishte përfaqësues i ndonjë Shoqate që grumbullon italo-amerikanë.

Ju folët për Alvaro Cajarelli.

Alvaro Cajarelli m'u prezantua nga Giuliano Michelucci në tetor të 2003 pranë zyrave në Milano të Cajarellit. Cajarelli kishte zyra dhe në Romë në Corso Vittorio Emanuele 152, kodi postar 154 janë zyrat e Fondacionit, ILICA, e themeluar nga Vincenzo Marra, dhe në të njëjtin numër shtëpie ndodhet edhe studioja ligjore e një Avokati milanez që është mes subjekteve që më janë prezantuar nga Michelucci, dhe ky Avokat milanez është futur në rastin tim, dhe unë e kam takuar vazhdimisht Micheluccin në një zyrë të Corso Vittorio Emanuele, në një numër shtëpie që është dallohet në dokumentat e depozituara pranë Prokurorisë së Republikës në Milano. Cajarelli m'u prezantua si Konsull i San Marinos në Andorra.

Avokatin Pierfrancesco Campana e njihni?

E njoh shumë mirë Avokatin Campana, duke qënë se në të njëjtën studio në Chiasso është i vendosur edhe ish avokati/noteri im Rinaldo Maderni. Campana më është prezantuar nga Sironi në vitin 2000.

Pra, cili është roli i Milo Dukanovic në gjithë këtë ngjarje?

Më falni, por besoj se Milo Dukanovic është protagonisti kryesorë i gjithë ngjarjes së Malit të Zi. Në marrjen në pyetje që bën Bologna në vitin 2003, deklaron se Milo Dukanovic informohej në mënyrë kostante mbi atë çfarë ndodhte, dhe se asnjë vendim nuk merrej pa aprovimin e tij. Vetë Sironi, deklaroi se mandanti që i ishte dhënë Bolognës ishte me nënshkrimin e Jeknic dhe Goranovic, dhe se kishte marrë aprovimin e Milo Dukanovic. Milo Dukanovic dinte me saktësi çdo gjë.

M.A.-M.M.P./EtleboroIntelligence-News ITALIA PRESS

Sekreti i kërpit dhe penalizimi i tij

Sot akoma flitet për ndalimin apo legalizimin e marijuanës, apo më qartë të kanabisit, por mbase jo të gjithë e dinë arsyen e vërtetë pse kjo bimë konsiderohet si kërcënim për shoqërinë. Asyeja nuk ka fare të bëjë me efektet e saja mbi mendjen e trupin, kanabisi nuk është një kërcënim për shoqërinë civile, por për sistemin ekonomik që bazohet mbi naftën, mbi alkolin, mbi industritë e duhanit, mbi derivate kimike të naftës. E vërteta është se nëse marijuana do përdorej në të gjitha aspektet e saja e të shfrytëzohej për larminë e karakteristikave të saja, do hynte në tregun botërorë për t'a shkatërruar atë, pasi do krijonte një sistem të bazuar mbi burime natyrore e të pashtershme. Për t'u mbrojtur nga pasojat e hyrjes së marijuanës, të ngjashme me ato të një lufte botërore, sistemi ka krijuar një dizinformacion të madh mbi një bimë të gjithanshme në ekstrem që është në gjendje të prodhojë një larmi materialesh e burimesh energjie. Mbi të gjitha duhet ditur se fjala marijuana është krijuar për të treguar një narkotik e për të harruar emrin e vërtetë që është ai i kanabisit, kanëpës (kërpit). Nga kjo është e mundur të nxirren lëndë të para për prodhimin e letrës, të pëlhurës, rrëshira të veçanta me të cilat mund të japin vernik e derivate petrolkimike: mbi të gjitha të karburantit natyror, një plastikë që është 10 herë më e fortë se çeliku. Më tej, nga ajo mund të nxirren materiale ndërtimi, ushqim për kafshët, ilaçe natyrore e miell për ushqime. Kështu, kërpi, e njohur nga njeriu prej mbi 200 vjet si një bimë e fisme, dhe një burim i pashtershëm lëndësh industriale e energjitike. Fakti se njeriu e ka përdorur gjithmonë në sistemin e tij ekonomik egzistojnë shumë prova, por lobet e naftës e kanë fshehur krejtësisht këtë pjesë të historisë dhe ka humbur ajo traditë e lashtë mbi të cilën bazohej zhvillimi e evolucioni i njeriut. Në fakt, Enciklopedia Britanike është shtypur për 150 vite në letër kërpi, të gjitha librat shkollor deri në 1880 botoheshin në kërp, e përdorej për të paguar taksat në Amerikë që në 1631. Presidentat më të mëdhenj të Shteteve të Bashkuara, si George Washington, Thomas Jefferson e baballarët e tjerë themelues lëvronin kërpin, Benjamin Franklin kishte një ndër të parët mullinj letre në Amerikë dhe kultivonte kërpin. Biblat e para, hartat, tabelat, kartat e para të Deklaratës së Pavarësisë e Kushtetuta janë të bëra nga kërpi, po nga kërpi ishte dhe flamuri i parë i Shteteve të Bashkuara. Më 1916 Shtetet e Bashkuara shpallën një dekret më të cilin vendos që letra mund të bëhej nga kërpi dhe nuk duhej prerë më asnjë pemë: raporti vendoste se për çdo akër kërp, duheshin kultivuar 4 pemë. Me rrëshirën e kërpit prodhoheshin vernikët e parë, dhe modeli i parë T i Henri Ford ushqehej me karburant të nxjerrë nga kërpi, dhe vetë makina u ndërtua nga plastika e kërpit.

Nëse e gjitha kjo është e vërtetë, atëherë përse një bimë është vënë jashtë ligjit? Kultivimet e kërpit nuk dëmtojnë ambientin, ndjekin një cikël jete biologjike prandaj është e pashtershme, redukton ndotjen dhe mund të rritet në çdo lloj toke. Rrënjët e gjata depërtojnë e çajnë dheun për t'a lënë në gjendje të përsosur për korrjen e vitit të ardhshëm: shkurrja është e hollë dhe ngrihet nga toka pa u sulmuar nga barishtet e parazitët. Që në fillimet e këtij shekulli kërpi ishte zgjedhur nga shoqëritë e mëdha si një burim lënde të parë. Në 1937, Dupont patentoi proçeset për të bërë plastikën nga nafta e karboni, dhe aty diçka ndryshoi. Raporti Vjetor i Dupont i këshilloi aksionerët e vet të investonin në divizionin e tij të ri petrolkimik, e angazhuar në prodhimin e lëndëve sintetike si plastika, celofani, celuloidi, metanoli, nailoni, rayon, Dacron, etj., të gjitha produkte të preardhura nga nafta. Industrializimi natyror i kërpit do kishte shkatërruar 80% të bizneseve të Dupont. Aksionerët e petrolkimikëve ia dolën të arrinin tek qeveria, duke krijuar lobe, e përpiluan raporte shkencore që deklaronin se kërpi ishte i rrezikshëm, por mbi të gjitha një kërcënim për ndërrmarrjet e tyre për miliarda dollarë: rreziku i madh u quajt "marihuana" duke përdorur një fjalë të palatuar meksikane mjaft e çudishme dhe egzotike, në mënyrë që të mbetej në gjeneratat e ardhshme si një drogë. Papritmas filloi të ushqehej një fushatë mediatike kriminalizimi, duke e treguar "marihuanën" si shkaktare aksidentesh të shumta vdekjeprurëse. Më 14 prill 1937, u nxor kështu ligji që ndalonte Prohibitive Marihuana Tax Law nga ana e House Ways and Means Committee, ku mes pjesëtarëve ishte dhe një udhëheqës i Dupont. Kështu Kongresi ndaloi kërpin pasi u përcaktua si një narkotik që dëmtonte mëndjen dhe shpirtin e njeriut, duke shkatuar shtrembërimin e realitetit dhe një instikt dhune.

Njëmijë përdorimet e kanabisit:pjesa 2

Sot qeveritë duhet t'a kuptojnë se nuk ia kemi nevojën naftës për të ushqyer industrinë petrolkimike - nëse ky do ishte problemi për eliminim total të naftës nga tregu - pasi ka bimë si kërpi, një bimë vërtetë e fisme, nga e cila mund të nxirren lëndët e para të nevojshme. Prandaj çfarë fshihet pas OGM, pas politikës monetare, akoma është petroldollari? Fshihet emri i një bime, kërpi, që nuk ajo çfarë partitë e shoqatat duan të bëjnë me dije duke folur për liberalizim të drogave: fushatat e tyre të liberalizimit janë akoma më të rrezikshme pasi ushqejnë dizinformacionin pasi në fakt ngatërrojnë kërpin, që është një bimë, me marijuanën që është një përzierje. Duhet të çlirohemi nga këto paragjykime të kundrainformacionit të manipuluar nga vetë lobet që kontrollojnë tregun e naftës dhe sistemin monetar. Nëse duhet luftuar për legalizimin, atëherë nevojitet të luftojmë për të mbrojtur një bimë të çmuar për njerëzimin.